Sommige dingen in het leven lijken zo vanzelfsprekend dat je er nauwelijks bij stilstaat. Je haalt adem, loopt naar buiten, ziet familie en vrienden, gaat naar je werk, maakt plannen voor morgen… Het voelt alsof het altijd zo zal blijven.
Zo plande ik altijd graag een aantal zaken; vakanties, een gezellige avond met vrienden, een dagje sauna, trainingen die ik mocht geven. Het gaf me een goed gevoel en ik verheugde me erop. Alleen al het vooruitzicht liet mijn endorfine stijgen; die voorpret werkte als een gelukshormoon. In het Duits bestaat er een mooie uitdrukking voor:
Die Vorfreude ist die schönste Freude
oftwel: de voorpret is de mooiste pret.
Totdat er iets verandert.
Totdat dat wat ooit vanzelfsprekend leek, ineens dat niet meer is. Op zo’n moment moet je je perspectief herzien. Het dwingt je om opnieuw te leren kijken. Wat eerst doodgewoon leek, blijkt ineens van onschatbare waarde. En soms kan dat niet meer.
Voor mij betekent dat nieuwe perspectief dat ik nog steeds plannen maak, maar niet meer zo ver vooruit. En bij mijn plannen hoort nu altijd een plan B, want mijn gezondheid kan zomaar roet in het eten gooien. Misschien denk je: “Ja, maar dat kan toch altijd gebeuren?” Dat klopt, maar als je te maken hebt met in mijn geval uitgezaaide borstkanker en chemo, is de kans groter.
Als ik nu een weekendje weg boek, blijft er tot de dag van vertrek een zekere onzekerheid hangen. Als ik gevraagd word voor een training, zorg ik altijd voor een back-up. Maar zonder die plannetjes voelt het alsof ik niet leef. En wanneer iets wél kan doorgaan, voelt het als een extra laag van bewuster genieten.
Het gewone wordt bijzonder en het kleine krijgt extra gewicht.
Een wandeling langs de Maas, een kop koffie met een vriendin, een gezellig avondje samen koken en eten met mijn gezin; het zijn de momenten die een diepere en soms nieuwe glans krijgen.
De vraag is natuurlijk: moet je altijd wachten tot iets wegvalt voordat je de waarde ervan ziet? Of kun je nu al leren anders te kijken?
Misschien begint het bij simpele vragen aan jezelf:
- Wat in mijn leven voelt vandaag zo vanzelfsprekend dat ik het bijna niet opmerk?
- Hoe bijzonder is het eigenlijk?
- Kan ik er vandaag eens extra van genieten?
Wanneer niets meer vanzelfsprekend is, wordt alles bijzonder. En je hoeft niet op een crisis of verlies te wachten. Je kunt die bewustwording vandaag al in jezelf aanzetten en zo meer glans vinden in de gewone momenten.
#aanvonken
